Па апошніх дадзеных, сена ў цэлым па раёне нарыхтавана 1577 тон, або 10 працэнтаў ад плану, сенажу — больш за 24 тысячы тон — 41 працэнт, сіласу — 12566 тон ці 9 працэнтаў ад плану. Пры гэтым траў першым укосам на ўчарашнюю раніцу было скошана на плошчы 6475 га альбо 48 працэнтаў ад неабходнага.

Вядома ж, перавага аддаецца нарыхтоўцы сенажу. Скошаная трава валкуецца, падвяльваецца, здрабняецца і адвозіцца да сянажных ям, дзе падвяргаецца трамбоўцы. Кожны з працэсаў ажыццяўляецца адпаведна ўстаноўленай тэхналогіі — а гэта ўжо залежыць ад арганізацыі работы як сучаснай тэхнікі, так і людзей, вопыту механізатараў.

У.І. ШАПЯЛЕВIЧ, механізатар СВК “Гігант”, на гэты час мае трэці па велічыні паказчык у раёне на нарыхтоўцы сенажнай масы. Па стану на ўчарашні дзень на камбайне  “Джон-дзір” ён нарыхтаваў яе 2 300 тон.

— Не трэба мець багаты вопыт і быць надзвычай мудрым, каб ведаць адказ на пытанне, у чым залог высокіх паказчыкаў, — усміхаецца Уладзімір Ільіч і тут жа дадае: — Працаваць трэба так, каб не было сорамна ў першую чаргу перад сабой. Ну і добра, калі тэхніка не падводзіць. Вось, бадай, і ўсё.

Між тым, калі гаварыць пра вопыт, то яму было адкуль узяцца: за плячыма  ў Шапялевіча — болей за дваццаць год механізатарскай працы і  менавіта ў гэтай гаспадарцы. Хоць адразу, пасля службы ў арміі, былі спробы замацавацца ў горадзе, як прызнаецца Уладзімір Ільіч, але лёсам было наканавана вярнуцца ў родныя мясціны, да бацькоўскай зямлі, працы на якой і прысвяціў сваё жыццё.

У ліку правафланговых на корманарыхтоўцы і В.Р. ТАРАСЕВIЧ, механізатар СВК “Калгас імя Дзяржынскага”. З пачатку зялёнага жніва на яго рахунку 1730 тон падрыхтаванай для закладкі сянажнай масы.

Як і папярэдні суразмоўца, сакрэт высокіх паказчыкаў Валянцін Рыгоравіч бачыць у адным — адказных адносінах да справы.

— Зямля не любіць тых, хто яе не любіць, — гаворыць механізатар. — У гэтым, упэўнены, і ўвесь сакрэт.

Сваю любоў да зямлі Валянцін Рыгоравіч даказвае ўжо на працягу немалога часу. У гаспадарку прыйшоў адразу пасля службы ў арміі і заканчэння вучылішча. Але й гэта быў не першы вопыт — на ўборцы ўраджаю зерневых, у якасці памочніка камбайнера, працаваў неаднойчы ў школьныя гады. І ўжо тады зразумеў, што вёску на горад не памяняе.

Не сакрэт, што нялёгкая праца павінна адпаведна і аплачвацца. Толькі пры гэтай умове чалавек будзе атрымліваць задавальненне, унутраны камфорт і імкнуцца нарошчваць прадукцыйнасць працы. На запытанне, ці можна зарабіць у сельсай гаспадарцы, адказ дае станоўчы.   

— Можна, асабліва падчас значных сельскагаспадарчых кампаній, якія на працягу года змяняюць адна адну.

У ліку пераможцаў працоўнага спаборніцтва на адвозцы ад камбайнаў сянажнай масы значыцца таксама і вадзіцель СВК “Калгас імя Дзяржынскага” С.І. САКУН, які на аўтамабілі МАЗ-5551 перавёз 930 тон здробненай травы.

Нашая размова з вадзіцелем адбылася на сенажаці ля вёскі Крупічы, дзе Сяргею Іванавічу ад райкама прафсаюза работнікаў АПК былі ўручаны сцяжок перадавіка, вымпел “пераможцу працоўнага спаборніцтва” і ў якасці сувеніра — футболка. Разгаварыліся. Аб сёлетнім ураджаі травы, аб магчымасцях сучаснай тэхнікі, аб нялёгкай сялянскай працы, а таксама аб пераменах, звязаных з далучэннем Бабруйскага СВК “Перамога”, дзе ён раней працаваў, да СВК “Калгас імя Дзяржынскага”. Разважанні Сакуна яскрава даюць зразумець: чалавек ён неабыякавы да ўсяго, што адбываецца побач. А дзе не абыякавасць, а зацікаўленасць — там імкненне дасягнуць большага і добрыя вынікі, аб чым сведчаць яго высокія паказчыкі.

Дый ці можа ён, сын сваёй маці (Аляксандрына Сакун — герой Сацыялістычнай працы) адносіцца да даручанага інакш? Вядома, не: занадта моцныя звязваюць іх карані. 

Алена КАРПЕНКА.

Фота Дзмітрыя БЕГУНОВІЧА.