Сутыкнуцца блізка з Тамарай Аляксандраўнай Сакавай па роду сваёй прафесійнай дзейнасці не давялося: бухгалтарская справа не навідавоку, пазбаўлена, калі можна так выразіцца, пафасу і гераічнасці, хоць пераацаніць яе значнасць цяжка. Таму ад самага пачатку размовы з колішнім галоўным бухгалтарам райсельгасхарча (з нядаўняга часу Тамара Аляксандраўна на заслужаным адпачынку) не пакідае пачуццё, што перада мной настаўнік.

Прычына не толькі ў сакавітай мове маёй субяседніцы, у добра пастаўленым маўленні і ўменні проста і даступна тлумачыць, раскладваць інфармацыю “па палічках”, але ва ўзрушанасці яе голасу, у шырыні кругагляду, рамантычнасці натуры, якая ўгадваецца нават і тады, калі гаворка ідзе пра сур’ёзнае. З цягам размовы разумею, што мае адчуванні небезпадстаўныя. Тамара Аляксандраўна сапраўды мае дачыненне да педагогікі. З усмешкай заўважае, як яе школьныя хоцімскія (адтуль родам) настаўнікі ледзь не плакалі, калі дазналіся, што яна — нашчадак шасці пакаленняў педагогаў і сама прыроджаны педагог з літаратурнымі задаткамі і інтарэсамі, раптам вырашыла стаць эканамістам. Чаму так сталася? Усё аказалася проста — прывыкла ставіць для сябе высокія планкі. Атрымаўшы разам з атэстатам аб заканчэнні школы залаты медаль, працалюбівая і мэтанакіраваная выпускніца захацела даказаць (і найперш сабе), што здольная паступіць не толькі ў педагагічны, але і ў болей прэстыжны інстытут народнай гаспадаркі. Так, зрэшты, і сталася. Праз пяць год да школьнага атэстата далучыўся дыплом эканаміста.

Між тым непасрэдна па набытай спецыяльнасці Тамара Сакава працавала няшмат — не працяглы час у якасці маладога спецыяліста ў адной з гаспадарак Клічаўскага раёна і па сумяшчэнні з галоўным бухгалтарам акурат перад выхадам на пенсію. Асноўная ж яе прафесійная дзейнасць была звязана з бухгалтарскай справай. Яе распачала пасадай галоўнага бухгалтара фінансавага аддзела Клічаўскага райвыканкама. А першым працоўным месцам на Бабруйшчыне, куды маладая сям’я пераехала ў 1983 годзе ў сувязі з сямейнымі абставінамі, стаў фінаддзел мясцовага райвыканкама і таксама пасада галоўнага бухгалтара. Працуючы тут, Тамара Сакава зарэкамендавала сябе прагным да працы, кампетэнтным і адказным спецыялістам, які не пасуе перад праблемамі і цяжкасцямі, а імкнецца іх вырашаць і абавязкова знахо­дзіць шлях да гэтага. Таму, калі з часам ёй прапанавалі ўзначаліць бухгалтэрыю Бабруйскага райста, тагачасны галоўны бухгалтар упраўлення сельскай гаспадаркі і харчавання Ф.П. Раманоўскі, будучы чалавекам дальнабачным і ў падборы кадраў прынцыповым, палічыў неабходным “пераняць” адказнага прафесіянала — прапанаваў Тамары Аляксандраўне пасаду рэвізора ў сваім аддзеле, а пасля і ўзначаліць бухгалтэрыю ўпраўлення. І вось тут якраз-такі спатрэбілася педагагічная жылка маёй суразмоўцы.

— Гэта цяпер бухгалтэрыя стала праграмнай, усе змены можна знайсці ў інтэрнэце, — заўважае Тамара Аляксандраўна. — А раней даводзілася ўсё ведаць, усё ўтрымліваць у памяці, дапамагаць з тэорыяй і практыкай спецыялістам сельгасарганізацый. Для гэтага пастаянна праводзіла вучобу з імі то ва ўпраўленні, то выязджаючы непасрэдна ў гаспадаркі.

Навучаючы іншых, Тамара Сакава і сама не спынялася на дасягнутых ведах. Пастаянна павышала іх на профільных курсах, з удзячнасцю пераймала вопыт старэйшых калег, прытрымлівалася прынцыпу — калі працаваць, то прафесійна. За што карысталася заслужаным аўтарытэтам сярод прафесіяналаў не толькі Бабруйшчыны, але і вобласці. Болей таго, не далей як пяць год таму, у мэтах пацвердзіць сваё прафесійнае майстэрства экс-галоўбух вытрымала няпросты іспыт у Мінфіне на атрыманне прэстыжнага дыплома аўдзітара.

— Недасведчанаму чалавеку бухгалтарская справа, магчыма, здаецца нецікавай і нескладанай, — заўважае Тамара Сакава. — Але гэта далёка не так. Кожная, нават дробная лічба, нясе вялікую вар­тасць і ў кантэксце іншых абавязкова павінна “сысціся”. Памылка, якой бы яна ні была, абавязкова выявіцца, а за яе — вялікая адказ­насць. Быць добрым бухгалтарам — значыць, быць апантаным сваёй прафесіяй, настойлівым і ўпартым у дасягненні мэты.

Тое, што Тамара Аляксандраўна была якраз такім бухгалтарам, з упэўненасцю пацвердзіць кожны, хто яе ведае, хто хоць калі сутыкаўся з ёй па рабоце. У сваю чаргу, сама яна, разважаючы пра працоўныя будні, з задавальненнем адзначае, што давялося працаваць з многімі цудоўнымі людзьмі, неабыякавымі да таго, як развіваецца раён. Самымі цёплымі словамі характарызуе яна цяперашні склад спецыялістаў райсельгасхарчу і надзвычай дзейснае, як яна адзначае, кіраўніцтва раёна і спадзяецца, што іх сумесныя намаганні не будуць дарэмнымі — абавязкова прывядуць да станоўчых вынікаў.

Чаму сама Тамара Сакава вырашыла сысці з прафесійнай дыстанцыі? Таму што ўпэўнена — дарогу трэба даваць маладым. У гэтым залог прагрэсу. А для сябе знайшла заняткі не меней прыцягальныя — часцей бываць у дачкі ў сталіцы, наведваць цікавыя месцы, болей часу бавіць з любімай унучкай, займацца фізкультурай, пра што здаўна марыла, перачытваць любімых аўтараў, знаёміцца з навінкамі літаратуры, кулінарыць… Займацца тым, на што раней не хапала часу і сіл, але без чаго чалавек не можа адчуваць усёй паўнаты жыцця і цалкам шчаслівым. А яна хоча і імкнецца да гэтага, тым болей што па праву заслужыла.

Алена КАРПЕНКА.