Механізаваны атрад ААТ “Саўгас Кісялевічы”, які быў заняты на нарыхтоўцы травянога корму, пад кіраўніцтвам старшага камбайнера ЗорынА Аляксандра Рыгоравіча, па выніках раённага спаборніцтва прызнаны пераможцам сярод аналагічных атрадаў сельгасарганізацый раёна.

Аляксандр Зорын з ліку тых людзей, хто цвёрда прытрымліваецца меркавання «дзе нарадзіўся, там і згадзіўся». Навошта шукаць шчасця недзе, калі можна пабудаваць яго на роднай зямлі, сярод людзей, якіх ведаеш з маленства. Галоўнае — імкнуцца да гэтага. Ставіць перад сабой мэту — і дасягаць яе. Менавіта таму пасля заканчэння мясцовай школы і службы ў войску малады чалавек вярнуўся ў родны пасёлак Леніна. Скончыўшы шасцімесячныя курсы механізатараў у Бабруйску, пайшоў працаваць у тутэйшую сельгасарганізацыю. Тут жа, на малой радзіме, сустрэў сваю другую палавінку. Ажаніўся. Жонка Наталля таксама працуе ў гаспадарцы. У сям’і падрастаюць дзве дачушкі — Даша і Яна. Для іх бацька, нягледзячы на занятасць на працы, а ў «гарачую» пару — практычна бестэрміновую, абавязкова знаходзіць час, каб пацікавіцца справамі ў школе, сказаць ласкавае і цёплае бацькоўскае слова. Малады чалавек упэўнены — лежачы на канапе, дабрабыт не пабудуеш. Таму ў падсобнай гаспадарцы сям’і не толькі дробная птушка, але нават і рэдкая па гэтым часе карова. Тым болей што ўмовы для вядзення хатняй гаспадаркі маюцца. За сумленныя адносіны да працы саўгас вылучыў маладой сям’і новы ўтульны дом, які Зорыны з задавальненнем добраўпарадкоўваюць.

За механізатарскім штурвалам Аляксандр на працягу ўсяго года. Увесну на пагрузчыку, з лета — на камбайне нарыхтоўвае травяны корм. Пасля таго як камбайн пастаўлены на зімовае захаванне, ізноў на пагрузчыку. Дарэчы, за гэтай работай — пагрузкай сенажу з траншэі для далейшай перапраўкі корму на фермы, засталі мы механізатара ў дзень нашай з ім размовы.

— Дзе б чалавек не працаваў, — адзначае Аляксандр, — важна, каб ён адносіўся да работы сумленна, разумеў, што калі на яго ўскладваюць спадзяванні, то іх нельга не апраўдаць.

З цеплынёй гаворыць малады чалавек пра сяброў па працы — членаў механізаванага атрада па нарыхтоўцы корму: Уладзіміра Бебчыка, Уладзіміра Бубіча, Аляксандра Алёхна, Яўгена Жыльцова, Алега Дзікага, якія ў любой сітуацыі гатовы падставіць адзін аднаму плячо. Менавіта ўзаемапаразуменне і ўзаемавыручка, па словах Аляксандра, прынеслі атраду і яму асабіста перамогу ў раённым спаборніцтве. Добрымі словамі згадвае механізатар кіраўніцтва ААТ “Саўгас Кісялевічы”, чыя падтрымка і жаданне вырашыць любую праблему садзейнічаюць у рабоце. І жадае ўсім работнікам сельскай гаспадаркі здароўя, дабрабыту, усяго самага найлепшага.

Алена КАРПЕНКА. Фота Юрыя ЮРКЕВІЧА.