Наш  беларускі  край. Ён  прыгожы  заўседы, і  тады, калі на густатравых  лугах клапатліва  працуюць пчолы, калі набіраецца моцы лета, і нівы гадуюць і спеляць каласы, калі кветкі, промні і птушыныя песні яднаюцца ў непаўторную мелодыю жыцця, якая запаўняе сабою лугі, палі, лясы.

Прачнуўшыся ад начы, светла і ўсхвалявана гамоняць малахітным лісцем дрэвы, а зялёна-ізумрудавы колер зямлі, аблашчанай сінякрылым ветрам, радуе вока  сваёй бязмежнай прывабнасцю. Край прыгожы і тады, калі прыкметна цішэе ў прасторах, калі на палях пахне ўжо свежаю саломаю і новым зернем, якое шчодрымі патокамі высыпаюць камбайны ў кузавы машын, калі пад  нагамі шамаціць сухая трава, і ўсё навакол палінована павуцінкамі, дзе яшчэ нядаўна было так шматкалярова, гаманліва, весела.

Наш  родны  беларускі край!… Ен  прыгожы  і па-свойму адметны  на поўначы і  поўдні, на ўсходзе і на западзе. Там,  дзе  цячэ  Бярэзіна,  у  якую задумліва глядзяцца і гамоняць з яе высокімі берагамі ёлкі і сосны.

Наш  край прыгожы і непаўторны сваімі рэкамі і азерамі, лугамі і лясамі, сваімі сцежкамі і дарогамі. Белавежская пушча і Браслаускія азёры, Палессе і Свіцязь, Бярэзінскі  запаведнік і рака Днепр — усе гэта наш родны кут, наша Спадчына, якая аднойчы і назаўседы даецца  кожнаму чалавеку разам з ягоным  жыццем.

Бабруйшчына, радзімая старонка!

Бацькоўскі, запаведны, любы край,

Над полем жаўранак спявае звонка,

На ніве залаціцца  ўраджай.

Пейзаж дзівосны, як заходзіць сонца

За ціхаю  Бярозаю-ракой,

І сэрца поўніцца лагодаю бясконцай,

А на душы — і радасць, і спакой.

Тамара СТАНКЕВІЧ.