Сёння, 3 верасня, на Бабруйшчыне адбылося памятнае мерапрыемства, прысвечанае 95-годдзю з Дня нараджэння Аляксандра Міхайлавіча Адамовіча — выдатнага пісьменніка, публіцыста, кінематаграфіста, грамадскага дзеяча, удумлівага, прынцыповага крытыка, які пакiнуў яскравы след у гісторыі беларускай літаратуры.

Ля помніка сусветна вядомага земляка на яго малой радзіме ў пасёлку Глуша сабраліся намеснік старшыні райвыканкама Таццяна Варанко, начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Дзмітрый Вяроўкін, начальнік аддзела па адукацыі Алеся Стэльмак, выконваючы абавязкі старшыні Глушанскага сельвыканкама Таццяна Плоская, дачка віноўніка ўрачыстасці Наталля Адамовіч, члены Бабруйскага аддзялення літаратурнага Саюза “Полоцкая ветвь”, жыхары пасёлка і яго госці.
Як падкрэсліў Дзмітрый Вяроўкін, гэта значная падзея не толькі для Глушы, але і для ўсёй Беларусі. А бюст-помнік мысліўцу еўрапейскага маштабу — адзіны ва ўсім свеце.
Усклаўшы да яго кветкі, удзельнікі сустрэчы накіраваліся ў фае сельскага Дома культуры, дзе пазнаёміліся з тэматычнымі экспазіцыямі, прысвечанымі розным перыядам жыцця і дзейнасці аўтара знакамітых на ўвесь свет твораў. Некаторыя экспанаты выставы прадаставіла Наталля Адамовіч.
“Праўда жыцця Алеся Адамовіча” — пад такой назвай у зале сельскага ДК прайшла літаратурна-музычная кампазіцыя, падрыхтаваная работнікамі культуры раёна.
З цікаўнасцю прысутныя знаёміліся з відэарадам пра жыццёвы і творчы шлях Алеся Адамовіча, які пісаў для таго, каб усе ведалі пра вайну і ніколі не дапусцілі паўтарэння жахаў, што прайшлі чорнай рысай праз жыцці мільёнаў беларусаў. З асаблівым інтарэсам слухалі захапляльны аповед дачкі Алеся Адамовіча, якая падзялілася ўспамінамі пра брата і бацькоў, іх сяброў і паплечнікаў. Размова ішла аб тым, што ў пачатку 40-х гадоў Аляксандр быў у ліку падлеткаў, якія нароўні з дарослымі падзялялі цяжар ваеннага ліхалецця. Што вось ужо 28 гадоў як Аляксандра Міхайлавіча не стала, але засталася найвялікшая спадчына — выдатныя кнігі, чытаць якія часам вельмі цяжка з-за рэальнасці, што літаральна пранізвае душу: “Вайна пад стрэхамі”, “Хатынская аповесць”, “Я з вогненнай вёскі”, “Карнікі”, “Блакадная кніга” і іншыя.
У працэсе шчырай размовы прысутныя звярталіся да дачкі знакамітага пісьменніка з пытаннямі, у тым ліку асабістага плану. Некаторыя мясцовыя жыхары паважанага ўзросту ў прыватных размовах пасля ўрачыстасці ўспаміналі пра сям’ю Адамовічаў і іх сына — адну са слаўных старонак гісторыі населенага пункта, у якім ім разам пашчасціла жыць.
Наталля Аляксандраўна выказала вялікую ўдзячнасць арганізатарам мерапрыемства і ўсім, хто гэтак жа, як і яе бацька, любіць родную зямлю, свой народ і сваю краіну, беражліва захоўвае памяць пра мінулае, пра подзвіг землякоў. Цёплыя словы адрасавала Бабруйскаму райвыканкаму, сельвыканкаму, усім добрым людзям, якія ствараюць і падтрымліваюць у Глушы аб’екты гонару, такія, як, напрклад, крэатыўны прыпыначны пункт з выявай Алеся Адамовіча.
Значнасць падзеі надавалі вершы, мелодыі і песні, адпаведныя тэме сустрэчы, якія гучалі са сцэны ў гэты насычаны гістарычнымі ўспамінамі дзень.
Тэкст і фота Іны БАГДАНОВІЧ.