Чалавек і яго праца
За вытворчымі паказчыкамі — надояў, прываг, выручкі, прыбыткаў, стаяць людзі: вопытныя і маладыя, высокаадукаваныя і не надта, перадавыя і без заслуг. Агулам яны робяць адну значную справу — забяспечваюць краіну харчам. Кожны ў асобку — нечым адметны, з уласным унутраным светам, жыццёвай дарогай, уменнем рэагаваць і пераадольваць перашкоды на ёй.
Болей за дзесяць год у жывёлагадоўлі ААТ “Міхалёўская Ніва” працуе Уладзімір Верас. Не маючы за плячыма ўніверсітэтаў, скотнік-пастух МТФ аг. Іванаўка працуе так, што па выніках раённага спаборніцтва прызнаны пераможцам у намінацыі “Лепшы па прафесіі”.
Герой аповеду тутэйшы — у Іванаўцы нарадзіўся і вырас, тут жа на мясцовай ферме яшчэ ў маленстве спазнаў спецыфіку будучага занятку.
— На ферме я з дзяцінства. У свінагадоўлі працавалі мае бацькі, і без нас, малых, не абыходзілася, — кажа Уладзімір. — Усё тут для мяне было звыклым і зразумелым, таму пасля школы, не раздумваючы, таксама пайшоў на свінакомплекс. А калі з часам аб’ект закрылі, атрымаў прапанову перайсці на малочна-таварную ферму гаспадаркі.
І вось ужо колькі год Уладзімір Верас абслугоўвае дойны статак. У яго абавязках — забеспячэнне рагуль кормам, догляд жывёлы. Работа, як кажа, нялёгкая. Пачаўшы працоўны дзень у 7 раніцы, завяршае яго, з улікам перапынку на абед, толькі а 18-й гадзіне. Справы ў хляве ў майго суразмоўцы разлічаны літаральна па хвілінах. Даведзеныя да лагічнага завяршэння, прыносяць гаспадару заспакаенне: жывёла дагледжана, і заробак ён атрымоўвае не дарэмна. Апошнім, па словах Уладзіміра Сямёнавіча, ён задаволены. Грошай, як кажа, “нармальна — на ўсё, што трэба, хапае”.
У гэтым за яго можна толькі парадавацца. Бо апроч таго што выдатны работнік, ён яшчэ і галава немалога сямейства. З жонкай Святланай, жывёлаводам па дарошчванні цялят гэтай жа фермы, яны гадуюць траіх дзетак: старэйшых дачушак і 5-гадовага сына.
Прыемна здзівіў Уладзімір Верас і тым, што ў вольную хвіліну, калі даводзіцца адпачыць, ён любіць узяцца за… гітару.
— Гэта для мяне сапраўдная асалода, — кажа субяседнік. — Пад акорды люблю і песню заспяваць. Іншым разам выступаю на канцэрце ў мясцовым Доме культуры, але часцей — дома, для сябе, для дзяцей, якія таксама да песні ахвочыя.
І хоць асабіста нам Уладзімір не сыграў (сустрэліся з ім на працоўным месцы), упэўнены, што гітарыст-самавучка ён такі ж здатны, як і жывёлавод.
Алена КАРПЕНКА. Фота аўтара.