Сёння прызыўнікі восеньскай прызыўной кампаніі па ўсёй краіне ва ўрачыстых абставінах далі прысягу быць адданымі свайму народу, годна выконваць воінскі абавязак, мужна абараняць незалеж­насць Беларусі.

На тэрыторыі 147-га зенітнага ракетнага палка Бабруйска гэтая хвалюючая падзея, нягледзячы на дажджлівае надвор’е, была надзвычай люднай: прысягу прымалі яшчэ і навабранцы 740-га аналагічнага палка. Традыцыйна падтрымаць пачынаючых вайскоўцаў, павіншаваць іх з новым статусам і проста пабачыцца з дзецьмі, пачаставаць іх хатнімі смакотамі з розных куткоў Беларусі прыехалі родныя і сябры маладых людзей.

Наказ “на дарогу” — нялёгкую, але ганаровую місію служэння Айчыне, сумленна выконваць загады камандуючага складу, загартоўвацца фізічна і маральна — маладым вайскоўцам далі камандзіры палкоў: падпалкоўнік Аляксандр Галакціонаў і палкоўнік Канстанцін Трушынскі, а таксама госці — кавалер ардэноў Чырвонай зоркі, “За Службу Радзіме ва Узброеных сілах СССР”, камандзір зенітнай брыгады на працягу 1988-1992 гадоў, палкоўнік у адстаўцы Анатоль Дубінскі, ветэраны воінскай часці. Цёплыя словы новаму папаўненню зенітных ракетных брыгад адрасавала таксама маці аднаго з навабранцаў. Выказаўшы спадзеў, што сыны будуць несці службу годна, даючы падставу для гонару родных, жанчына разам з тым заўважыла, што галоўнае для кожнай маці — каб дзеці вярнуліся дамоў жывымі і здаровымі. На ўсё гэтае маладых салдат блаславіў настаяцель Свята-Георгіеўскага храма пратаіерэй Генадзь Вейга.

Пасля ўрачыстасці маладым ваеннаслужачым была дадзена магчымасць пабываць у звальненні — правесці час з роднымі і сябрамі.

Сярод навабранцаў 147-га палка ёсць хлопцы з нашага раёна — Ула­дзіслаў Ажгірэвіч з пас. Глуша і Арцём Кісялёў з в. Ясны Лес. Менавіта ў іх мы і пацікавіліся першымі ўражаннямі ад службы.

Улад на запытанне, ці атрымаў за той месяц, што правёў у армейскай казарме, уяўленне пра службу ў войску, адказаў завучаным “так точна!” (пасля з усмешкай паправіўся на “так”), што дае падставу меркаваць — сапраўды зразумеў! Хлопец распавёў, што яму ў войску падабаецца:

— Добрыя камандзіры, нармальныя саслужыўцы — ужо пасябраваліся.

У гаворцы пра ежу юнак заўважае, што нават не думаў, што будуць кар­міць так добра. Задаволены хлопец і станам сувязі з роднымі. Дамоў, як адзначыў, тэлефануе штодня.

Не паскардзіўся на першы месяц вайсковага жыцця і Арцём (даючы станоўчы адказ, зноў жа рапартуе “так точна!”). У маладога чалавека з’явілася шмат новых сяброў. Якой ваеннай спецыяльнасцю прыйдзецца авалодваць, ён пакуль не ведае, аднак верагодна, што будзе размеркаваны ў дывізіён упраўлення. Да вайскоўца ў дзень прысягі наведаліся не толькі бацькі, але і сёстры з братамі, бабуля. Па словах апошняй, унук надта хацеў у войска. Яму тут падабаецца і зусім не засмучае той факт, што трапіў не ў памежныя войскі, як марыў, а ў зенітчыкі.

Алена КАРПЕНКА. Фота Алеся КРАСАВІНА.