Прафесійныя святы. Абслужыць плюс настрой падарыць
Едучы з Бабруйска спякотным ліпеньскім днем, мы збочылі налева з мінскай трасы ў раёне Сычкава, каб зазірнуць у вясковы магазін. Набыць мінералкі можна было б і ў камерцыйнай краме, што размяшцаецца практычна па ходу руху транспарту, але нам хацелася наведаць менавіта гэты гандлёвы аб’ект, вядомы мясцовым жыхарам і гасцям вёскі на працягу многіх дзесяцігоддзяў. З некаторых пор гэты магазін пад нумарам 40 адносіцца да Бабруйскага гандлёвага цэнтра.
— Добра ладзіцца, – апярэдзіў з адказам на наша пытанне загадчыцу магазіна Аляксандр Канстанцінавіч Ганчароў, пастаянны пакупнік. — Выбар тавараў не такі, канечне, як у горадзе, але, самі бачыце: тут і прадукты-прысмакі розныя, і ўсе неабходныя гаспадарчыя рэчы. Калі няма чаго, Людміла закажа па нашых заяўках. З пажылымі людзьмі, якіх тут сярод кліентаў шмат, не заўсёды проста: то па некалькі разоў вяртаюцца за чымсьці, то са здачай не могуць разабрацца. І заўсёды знаходзяць разуменне. Тут пануюць павага да людзей, цярплівасць. Але з тымі, хто злоўжывае, — размова кароткая. Ніякіх тусовак быць не можа. Набылі кліенты свой любімы прадукт “пад градусам” і — бывайце.
І крадзяжоў, як заўважае загадчыца магазінам і прадавец па сумяшчальніцтву Людміла Дудко, практычна не бывае. Маўляў, участковы нярэдка заглядвае. Ды і старажылы некаторыя — не толькі пакупнікі, за парадкам назіраюць. Да таго ж тут большасць наведвальнікаў ведаюць у твар.
Жахарка Сычкава Ганна Станіславаўна Пінчук падкрэслівае: “Наша Люда — адзіны работнік ва ўсім магазіне. Яна не толькі загадчыца, але і грузчык, і ўборшчык, і дворнік. Таму, хто як можа ёй дапамагае. Усе патроху — і справы ладзяцца”. У ліку найпершых памочніц называюць Вольгу Яўгенаўну Кузьмінову.
Гаспадыня магазіна Людміла Паўлаўна Дудко — бабруйчанка. Пэўны час яна, як і яе выбраннік, пасля заканчэння Горацкай сельгасакадэміі працавалі заатэхнікамі ў Асіповіцкім раёне. Пасля па сямейных абставінах пераехалі у Сычкава. І калі ў 2012 годзе жанчыне прапанавалі месца ў гэтым мазазіне, адразу згадзілася.
— Па першай адукацыі я — прадавец. Вось і выходзіць, што адну частку жыцця аддала другой спецыяльнасці, а з гэтага месца, спадзяюся, на пенсію, да якой засталося некалькі гадоў, пайду, — разважае жанчына. –– З гандлёвай галіны ўжо, як і з гэтага прыгожага, утульнага населенага пункту –– нікуды. Супруг, Віктар Іванавіч, працуе побач, на аэрадроме ДТСААФ — вартаўніком. Два сыны дарослыя. Унучачка радуе. І я стараюся наведвальнікам магазіна ствараць добры настрой. Бо прыходзяць жа часам, каб не толькі нешта набыць, але і падзяліцца поспехамі-няўдачамі, навінамі добрымі і не вельмі. Імкнемся якасна людзей абслугоўваць, забяспечваць усім неабходным таварам. Каб свежае было. Каб не толькі дарослых, але і маленькіх пакупнікоў тавар радаваў. Каб і па зніжках людзі прадукты набывалі. У многіх пытаннях нам дапамае кіраўніцтва Бабруйскага гандлёвага цэнтра. Намеснік дырэктара Наталля Аляксандраўна Цітова — заўсёды на тэлефоне. У любы час падкажа, як быць у незразумелай ці складанай сітуацыі.
— Тут усяго хапае. Ёсць з чаго выбіраць. Былі б грошы! — з усмешкай адзначае пенсіянерка Валянціна Рыгораўна Іванько, у былым работніца мясцовага паштовага аддзялення.
Жанчнына разам з іншымі аднавяскоўцамі запэўніла, што будзе, як заўсёды, з нецярплівасцю чакаць чарговы нумар “раёнкі”, пасля атрымання якой абавязкова павіншуе Людмілу Паўлаўну Дудко з прафесійным святам. З пажаданнямі заставацца такой жа энергічнай, патрабавальнай і добразычлівай.
Іна БАГДАНОВІЧ.
Фота Юрыя ЮРКЕВІЧА.