Вясна не застане знянацку
Людзі вёскі. У большасці сваёй працавітыя, бо зямля не любіць абыякавага да сябе падыходу. Загартаваныя, бо праца на зямлі — і ў холад, і ў спякоту, патрабуе фізічнай выкладкі. Надзвычай сціплыя, нязвыклыя да хвалебных у свой адрас слоў, асабліва калі тыя тычацца іх адносінаў да працы. Маўляў, хіба можна па-іншаму?
Менавіта такім чалавекам аказаўся і мой субяседнік А.У. Сафронаў, слесар-механізатар аддзялення “Дойнічава” ААТ “Агракамбінат «Бабруйскі”, з якім давялося паразмаўляць падчас святочнага мерапрыемства, прымеркаванага да Дня работнікаў сельскай гаспадаркі і пераапрацоўчай галіны, у Осаўскім сельскім Доме культуры. У тым, што Анатоль Уладзіміравіч — адзін з найбольш дастойных працаўнікоў гаспадаркі, можна было не сумнявацца: на свята былі запрошаны лепшыя з лепшых. Меркаванне пацвердзіў і кіраўнік аддзялення, і калегі. А вось сам Анатоль Уладзіміравіч падчас размовы пра работу і свае да яе адносіны быў немнагаслоўным:
— На гэтай зямлі вырас. У мясцовую гаспадарку пайшоў працаваць, як толькі скончыў школу. Пасля службы ў арміі доўга не думаў, куды падацца далей — вядома ж, на малую радзіму, тым больш, што праца ў саўгасе пакінула прыемны ўспамінак. Увогуле, цягу да тэхнікі, машын адчуваў з дзяцінства, а тут такая магчымасць! За час работы ў гаспадарцы зведаў не адну прафесію: быў і шафёрам, і механізатарам, цяпер вось — слесар-механізатар.
Кіраваць тэхнікай — гэта адна справа, другая — умець яе адрамантаваць, калі нешта сапсавалася. Тут можа праявіць сябе далёка не кожны. Анатолю Уладзіміравічу гэта па плячы, — адзначаюць у гаспадарцы, — чалавек ён сумленны і адказны.
— Былі б толькі неабходныя запчасткі, — з усмешкай заўважае сам А.У. Сафронаў. — Што да работы, то яе заўжды хапае: яшчэ нядаўна рыхтавалі тэхніку да пастаноўкі на зімовае захаванне, цяпер прыступілі да рамонтных работ. Зіма і не заўважыш, як прабяжыць. А трэба столькі паспець.
Паспець, вядома ж, трэба шмат, але, калі работа ў руках такіх адказных і працавітых, як Анатоль Уладзіміравіч, то можна быць упэўненымі: вясна не застане знянацку.
Алена КАРПЕНКА.
Фота аўтара.