Темы

“Дзедаўшчына”, сябры і армейскія будні. Даверлівая размова з былым вайскоўцам

“Дзедаўшчына”, сябры і армейскія будні. Даверлівая размова з былым вайскоўцам

Мая сустрэча з Аляксандрам Дудалем з в. Бірча адбылася, прызнаюся, невыпадкова. Маючы дваіх сыноў, як і многія ў краіне, надзвычай балюча ўспрыняла трагедыю, якая ўскалыхнула грамадскасць болей за месяц таму, — смерць Аляксандра Коржыча ў барысаўскіх Печах. Захацелася пагаварыць з хлопцамі, якія служаць, якія толькі вярнуліся з войску, папытацца пра армейскае жыццё, узаемаадносіны, у тым ліку неўстаўныя, пацікавіцца меркаваннямі пра здарэнне, дый, зрэшты, проста зазірнуць у вочы…

Магчымасць такая неўзабаве з’явілася: Аляксандра сустрэла на парозе ваенкамата, куды хлопец завітаў, каб стаць на ўлік пасля праходжання службы. Ад размовы ён не адмовіўся. Я ж на поўную адкрытасць суразмоўцы не разлічвала: хлопцы — яны народ у асноўным закрыты. Стаўку рабіла больш на тое, што сама, як ка­жуць, не першы год жыву на свеце. У выніку размова атрымалася, як мне падалося, шчырай.

Аляксандр, са спортам па жыцці сябруеш?

— Гледзячы з якім. Футбол, бокс — гэта маё.

У армію ішоў з усведамленнем таго, што гэта твой абавязак і гэта нармальна ці проста не знайшоў лазейкі ўхіліцца?

— Асазнана. Па-першае, таму што пасля заканчэння аўта-транспартнага каледжа меркаваў пайсці працаваць у дэпартамент аховы, а туды без арміі нельга. Па-другое, з дзяцінства марыў быць міліцыянерам, падабалася (усміхаецца) ваенная форма. Людзі вайсковых прафесій выклікалі асацыяцыю мужных, адважных, якім і самому хацелася быць. Напэўна, таму і да дысцыпліны ставіўся станоўча, і армія не палохала, не выклікала адмоўнага стаўлення.

У аднагодкаў, сяброў паразуменне ў гэтым плане знаходзіў? Яны падзялялі твае погляды на службу?

— Не ўсе. Некаторыя дагэтуль шукаюць спробу яе пазбегнуць. А вось трое нас —
адзін вярнуўся адначасова са мной, адзін яшчэ служыць — лічым, што час у войску патрачаны не дарэмна.

Значыць, сваіх поглядаў не памяняў?

— Ніколькі.

У сілавыя структуры па-ранейшаму збіраешся?

— Так. Якраз гэтымі днямі ўладкоўваюся на працу ў патрульна-паставую службу.

Лічыш, фізічна і маральна падрыхтаваны для гэтай работы?

— Так.

Хлопцы, з якімі падтрымліваеш адносіны, як ставяцца да твайго выбару прафесіі?

— У большасці негатыўна.

Чаму, як лічыш?

— Думаюць, што я змянюся і нашае сяброўства скончыцца.

Як да парфесійнага выбару ставяцца родныя?

— Яны не супраць.

Службу дзе давялося несці?

— У Слоніме на Гродзеншчыне, у 11-й асобнай механізаванай брыгадзе.

Род войскаў сам выбіраў?

— Не. Проста туды прызвалі.

Войска аказалася тым, чаго ад яго чакаў?

— Не зусім. Меркаваў, што складаней будзе. А яно аказалася не тое што складана, а хутчэй лёгка.

Час доўжыўся марудна?

— Наадварот, паўтара гады прайшло хутка.

Магчымасці, каб загартаваць сябе фізічна, у арміі былі?

— Вядома ж. Прычым, від спорту выбіраеш, які па душы.

Часта можна чуць, што войска — дарэмна патрачаны час: не дае дастатковай прафесійнай кваліфікацыі дый ўвогуле армейцы зачастую займаюцца не тым, для чаго прызваныя?

— Той, хто так гаворыць, альбо не ведае, альбо наўмысна маніць. Вайсковы графік дакладны: альбо навучаешся спецыяльнасці, альбо трэніруешся фізічна.

Сам якой прафесіі навучаўся?

— Ваеннага слесара —служыў у рамонтнай роце. Мы вывучалі зброю, спецтэхніку і спосабы яе рамонту.

Выдатна гэтым авалодаў?

— (Усміхаецца) Хацелася б, каб заняткаў было болей.

Ці ёсць тое, што, лічыш, добра б было змяніць у сучаснай арміі? Уяві, што да тваіх рэкамендацый прыслухаюцца — якія б унёс прапановы?

— Лепш, чым цяпер, наўрад ці можа быць. Я ў войску пабываў, і мне там усё спадабалася.

Можа, так гаворыш, што так прынята гаварыць?

— Не. Проста так яно было ў нас. Афіцэры з разуменнем адносіліся да малодшага складу, нікога не вылучалі. Добрыя ўражанні пакінулі ротны, намеснікі камандзіраў. Мне з імі, з упэўненасцю магу сказаць, пашанцавала.

Ну а, да прыкладу, часцей бываць дома?

— Гэтага, можа, і не трэба: чым болей ездзіш дамоў, тым больш хочацца там застацца.

Цябе часта наведвалі родныя?

— За службу чатыры разы.

Ну а “дзедаўшчына”? Яна ёсць у сучасным войску?

— У параўнанні з тым, што было раней, — няма.

Адкуль ведаеш пра раней?

— Расказвалі… Зараз за неўстаўныя адносіны і артыкулы могуць даць, і крымінальную справу завесці.

А як праяўляецца — пачысціць унітаз?

— Не, такога таксама няма (смяецца). Найбольшае пакаранне ў войску — пазачарговы нарад — і то, калі ты надта правініўся.

А бывае пакаранне ні за што. Напрыклад, у “дзеда” няма настрою…

— Якім бы “дзед”, як вы кажаце, ні быў, у яго ёсць сябры, тыя, з кім разам прызываўся. Калі ён што і паспрабуе дапусціць ні за што, паплечнікі абавязкова супыняць і заступяцца. У калектыве надзвычай трывалыя прынцыпы справядлівасці.

Лічыш нармальным, каб быў ананімны сайт, куды б вайскоўцы маглі паведам­ляць пра тое, што іх хвалюе?

— Гэта тэхнічна немагчыма: вайскоўцы не могуць карыстацца тэлефонамі з выхадам у Інтэрнэт, відэакамерай, дыктафонам — усё ж такі на тэрыторыі часці ёсць аб’екты, распаўсюджваць інфармацыю пра якія нельга.

У сваёй часці пасля трагедыі ў Печах адчулі змены?

— Так. Асабістаму складу стала надавацца больш увагі. Сталі частымі агляды вайскоўцаў на выяўленне цялесных пашкоджанняў. Правяраюць усіх без выключэння, незалежна ад тэрміну службы. Пастаянна ў будзённыя дні працуе псіхолаг. Да яго можна прыйсці ў любы час і весці размову столькі, колькі патрабуецца.

Юнакі звяртаюцца да псіхолага?

— Бывае такое. У асаблівасці, калі дома якія праблемы. Часта наведваюць псіхолага тыя, хто збіраецца застацца “на кантракце”.

Хлопцам з лідарскімі якасцямі, напэўна ж, прасцей. А як быць тым, хто па натуры, як кажуць, “хатні”?

— У войску калектыўнае жыццё і адносіны будуюцца па прынцыпе “як ты адносішся да людзей, так адносяцца і да цябе” незалежна ад таго, ты з лідарскімі якасцямі ці не. Сярод калектыву няма прывілегій тым, хто, скажам, быў “на гражданцы” лідарам і душой кампаніі — там усе роўныя.

Што тады, як мяркуеш, магло здарыцца ў Печах?

— Там, наколькі ведаю, завялі крымінальныя справы. Але, як мне здаецца, ніхто не мог забіць гэтага хлопца: гэта нерэальна, такое проста немагчыма. Там, напэўна, ішло да гэтага — такі, відаць, у чалавека лёс…

Сяброў у арміі пры­дбаў?

— Так. Адзін зямляк — з Баб­руйска, другі хлопец з Мінска.

Сустракацца збіраецеся?

— Абавязкова.

Дык, кажаш, у цябе пра вой­ска станоўчыя ўражанні?

— Толькі станоўчыя.

Размову вяла Алена КАРПЕНКА. Фота аўтара.

Последние новости

В будущее вместе с нами

Работающая молодежь Бобруйщины соревновалась в бильярде

29 марта 2024
Общество

В Москве с 29 марта по 22 апреля пройдут Дни Могилевской области

29 марта 2024
Общество

Марина Василевская и Олег Новицкий на МКС провели сеанс связи с детьми

29 марта 2024
Человек и природа

Дожди с грозами и до +18°С обещают сегодня синоптики в Беларуси

29 марта 2024
Актуально

Молодежный актив района принял участие в интеллектуально-правовой игре «Модель Шанхайской организации сотрудничества (ШОС)»

28 марта 2024
Общество

Профсоюзные юристы ответили на интересующие вопросы

28 марта 2024
Происшествия и безопасность

29 марта в Бобруйском районе пройдет Единый день безопасности дорожного движения

28 марта 2024
Экономика

Экспорт некоторых промтоваров ограничили в Беларуси

28 марта 2024
Актуально

Лукашенко: всякая финансовая деятельность должна быть подчинена интересам экономики

28 марта 2024
Происшествия и безопасность

В Туголице соседи спасли пенсионерку и ее сына

28 марта 2024

Одноклассники

Районная газета «Трыбуна працы» основана 1 января 1982 года. Учредитель — Бобруйский районный исполнительный комитет. Подписной индекс издания 64092.
Главный редактор Ольга Геннадьевна ГРЕК.

Адрес редакции: г. Бобруйск, ул. Советская, 77-а, каб. 7 (здание районного Центра культуры).
Правила написания комментариев на сайте.
Е-mail редакции: pressa@tribunapracy.by.

Рекомендуем

Общество

В Бобруйском РОВД –– новое назначение   

22 марта 2024
Актуально

У раёне прайшлі “Засеўкі-2024”

26 марта 2024
Актуально

Поздравление от руководства Бобруйского района работникам сферы бытового обслуживания населения и жилищно-коммунального хозяйства

24 марта 2024
В будущее вместе с нами

В областном этапе конкурса «Я патриот своей страны» участвует школьница из Бобруйского района

20 марта 2024
Актуально

В Совет Республики выдвинули кандидата от Бобруйского района

19 марта 2024
Актуально

Веселые гуляния, концерт и блины: широкая Масленица прошла в Бобруйском районе

17 марта 2024
Происшествия и безопасность

29 марта в Бобруйском районе пройдет Единый день безопасности дорожного движения

28 марта 2024
Актуально

В Каменской школе соревновались юные инспекторы дорожного движения

16 марта 2024